Ο Α. Κούρκουλας παρουσίασε τα (αναθεωρηµένα σε κάποια σηµεία τους) σχέδια του έργου και τους στόχους της µελετητικής οµάδας (να γίνει οπτικά διαµπερής η πλατεία µε την αντικατάσταση των σηµερινών θάµνων µε νέους χαµηλότερους, κάτι που θεωρεί ότι θα αυξήσει την επίσκεψιµότητά της, να παραµείνει «κήπος», να κρατήσει σε ποσοστό 80% το χώµα ως έδαφος, να αποκτήσει υδάτινο στοιχείο που εκτός από αισθητικά θα βοηθήσει και στο δροσισµό). Συµφώνησε επίσης ότι από το σχεδιασµό του έργου θα έπρεπε να είχε προηγηθεί διαβούλευση µε τους πολίτες, κάτι που όµως θεωρεί ότι εµπίπτει στις ευθύνες του δήµου και όχι των µελετητών. Τέλος, επισήµανε ότι αφουγκραζόµενη τους κατοίκους η µελετητική οµάδα είναι όχι µόνο διατεθειµένη να συµµετάσχει σε έναν τέτοιο διάλογο, αλλά και να αναθεωρήσει πτυχές της µελέτης (αφαίρεση µπετού από την πλευρά της Κ. Παλαιολόγου και αύξηση του χωµάτινου εδάφους, χρήση ελληνικής χλόης αντί για υδροβόρο γκαζόν, όπως επιθυµούσε αρχικά ο δήµος κ.ά.).
Τέλος ο Ν. Μπελαβίλας, εστίασε στη σηµασία που έχει ο σχεδιασµός του δηµόσιου χώρου µε τη συµµετοχή των πολιτών, καθώς έτσι αναδεικνύονται οι πραγµατικές ανάγκες και επιτυγχάνεται εξορθολογισµός των έργων, αλλά και ενίσχυση του ενδιαφέροντος για τα κοινά. Επισήµανε µάλιστα ότι ο εκδηµοκρατισµός των διαδικασιών δεν µπορεί να αφήνεται στις δηµοτικές αρχές, που όπως και στην περίπτωση της Ν. Σµύρνης συνήθως είναι απρόθυµες. Τόσο οι πολίτες µε τις συλλογικότητες και τις κινητοποιήσεις τους όσο και η επιστηµονική κοινότητα οφείλουν να ωθήσουν τα πράγµατα σε µια πιο συµµετοχική κατεύθυνση. Μιλώντας µάλιστα µέσα από τη δική του εµπειρία (είτε ως αρχιτέκτονας είτε ως δηµοτικός σύµβουλος Πειραιά) από έργα που τέθηκαν σε διαβούλευση, κάλεσε το δήµο να παραδεχτεί τα λάθη του και να ανοίξει το διάλογο για όλα τα έργα.
Στη συνέχεια το λόγο πήραν πολλοί κάτοικοι, θέτοντας σηµαντικά ζητήµατα, όπως την ανάγκη τα έργα να ιεραρχούνται µε βάση τη χρησιµότητά τους, την αναγκαιότητά τους και το κόστος τους, να µην επιβαρύνουν µε επιπλέον τσιµέντο την πόλη, να ακολουθούν τις επιθυµίες των κατοίκων για το πώς θα διαµορφωθεί η γειτονιά τους, να έχουν ήπιο χαρακτήρα. Κοινή συνισταµένη όλων ότι η πλατεία Χρυσοστόµου Σµύρνης δεν χρειαζόταν 2,5 εκ. ευρώ ούτε περισσότερο τσιµέντο για να αναβαθµιστεί και ότι το έργο πρέπει να αναθεωρηθεί σε ήπια κατεύθυνση.
< Προηγούμενο | Επόμενο > |
---|